''ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΙ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ;;

Γύρω μας κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, τόσο εξωτερικά αλλά κυρίως εσωτερικά. Διαφέρουμε ως προς τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα, ως προς τον τρόπο που χαλαρώνουμε, ακόμα και ως προς τον περίγυρο με τον οποίο επιθυμούμε να συναναστρεφόμαστε. Υπάρχουν άτομα εξωστρεφή και άτομα εσωστρεφή.  


Σύμφωνα με τη βασική θεωρία του Maslow για τις ανθρώπινες ανάγκες, οι κοινωνικές βρίσκονται στη τρίτη σειρά μετά τις βιολογικές και τις ανάγκες για ασφάλεια. Στις κοινωνικές ανάγκες συμπεριλαμβάνεται και η ανάγκη του ανήκειν, το να αποτελεί κάποιος μέλος μιας ομάδας. Η παραπάνω πρόταση εμπίπτει στο πεδίο της κοινωνικής ψυχολογίας. Το άτομο νιώθοντας ότι ανήκει κάπου προσδιορίζει την ταυτότητά του και την απαρτιώνει εν μέρει. 


Έτσι, βλέπουμε άτομα να αποζητούν τη φιλία, τη συνομιλία, την κοινωνικοποίηση, ιδιαίτερα σε περιόδους που το άτομο αναζητεί τρόπους να διαμορφώσει την ταυτότητά του όπως η εφηβεία. Πολλές φορές συμβαίνει βεβαίως αυτή η έντονη αναζήτηση κοινωνικής συναναστροφής να μη προσφέρει τα επιθυμητά θετικά συναισθήματα.


Από την άλλη, πολλές φορές θα συμβαίνει να αναρωτιόμαστε πώς κάποια άτομα δεν έχουν φίλους, δεν επιζητούν την κοινωνική επαφή και τις συναναστροφές. 

Η ταμπέλα «αντικοινωνικός» που εύκολα μπορεί να σκεφτούμε για έναν άνθρωπο σπάνια θα αντιπροσωπεύει τη πραγματικότητα. Μπορεί αυτό το άτομο να βιώνει οξύ κοινωνικό άγχος ή να είναι άκρως συνεσταλμένο. Το άτομο αυτό που είναι τελείως μόνο από επιλογή, δεν επιθυμεί καμία συντροφιά, βιώνει απέραντη  μοναξιά και πιθανώς έχει διαταραγμένη ψυχοπαθολογία. 


Ο όρος μοναχικότητα από την άλλη αναφέρεται σε άτομα καθόλου κοινωνικοπαθή αλλά πιο επιλεκτικά. Τα άτομα αυτά βιώνουν ευχάριστα το χρόνο που περνούν με τον εαυτό τους. Αυτή η τελευταία πρόταση έχει το στοιχείο της επιλογής. Μπορεί κάποιο άτομο να βρίσκεται σε κάποια παρέα που δεν επέλεξε και να βιώνει όχι ευχάριστα συναισθήματα ή να είναι μόνο χαλαρώνοντας με όμορφη μουσική και να νιώθει ένα αίσθημα αυτοεκτίμησης (ένα σκαλί πάνω από τις κoινωνικές ανάγκες της πυραμίδας του Maslow).


Συμπερασματικά, όλοι επιθυμούν την συναναστροφή με άλλους ανθρώπους γιατί η φύση μας είναι κοινωνική. 


Η απόσυρση και η ανηδονία σε κάθε τι κοινωνικό θα πρέπει να μας προβληματίσει σε κάποιο άλλο  άτομο γιατί μπορεί να αποτελεί καμπανάκι κινδύνου για το άτομο αυτό. Αυτά όμως θα πρέπει να ιδωθούν μέσα από το πρίσμα της επιλογής και δη της ελεύθερης επιλογής σε άτομο με ισορροπημένη ψυχική υγεία. 


Πριν λοιπόν χαρακτηρίσουμε κάποιον ή τον εαυτό μας θα πρέπει να δούμε βαθιά μέσα μας. Μήπως είμαστε ευτυχισμένοι;



Γράφει η Κατερίνα Βεκηδημητριάδου

Απόφοιτος Τμήματος Ψυχολογίας ΑΠΘ με κατεύθυνση την κλινική ψυχολογία. Έχει δικό της blog με θέματα ψυχολογίας και έχει παρακολουθήσει πολλά μετεκπαιδευτικά σεμινάρια ψυχοπαθολογίας, αρθρογραφεί στο περιοδικό της Πολεμικής Αεροπορίας. Είναι παντρεμένη και μητέρα ενός μικρού αγοριού.
Msc στο Healthcare Management

Instagram @Katerina Vekidimitriadou
Instagram @psychology_masterclass
Blog psychology-masterclass.blogspot
Email: vekidimikaterina91@gmail.com

Και μην ξεχνάτε:

Ακολουθήστε το Familives σε Facebook & Instagram για να μη χάνετε κανένα post!