Και ναι έφτασε η Μεγάλη Στιγμή! Η στιγμή που από τη μία φοβόμασταν, από την άλλη όμως αποτελεί φυσική εξέλιξη του ανθρώπου. Μας έχει πιάσει τεράστιο άγχος και καρδιοχτύπι. Το παιδί θα βγει απόψε το πρώτο του ραντεβού! Τι κάνουμε τώρα;
Σίγουρα δεν αρπάζουμε το δίκανο! Οπλιζόμαστε με ψυχραιμία και προχωράμε!
Είμαστε εκεί, πρόθυμοι να το βοηθήσουμε και να του λύσουμε τις απορίες. Η εφηβεία είναι μία περίοδος δύσκολη για το παιδί αλλά και για το γονέα. Έτσι αν το παιδί μας εκμυστηρευθεί ότι βγαίνει με κάποιον, χρειάζεται να είμαστε διακριτικοί και ανοιχτοί για επικοινωνία. Σίγουρα έχει απορίες για τις σχέσεις και μπορεί να ντρέπεται να τις εκφράσει ή μπορεί να μην ξέρει πώς να μας ρωτήσει σχετικά με το θέμα αυτό.
Παίρνουμε τα συναισθήματά του στα σοβαρά και προσπαθούμε να μπούμε στη θέση του. Ως ενήλικες με κάποια εμπειρία σίγουρα δεν περιμένουμε η πρώτη του σχέση να κρατήσει για πάντα. Το παιδί όμως νιώθει για πρώτη φορά τέτοια δυνατά συναισθήματα για ένα άλλο άτομο. Οπότε, ούτε πονηρά γελάκια από μέρους μας, ούτε ειρωνικά σχόλια. Και προπάντων δεν το συζητάμε με τους φίλους ή την υπόλοιπη οικογένεια μπροστά του.
Κάνουμε μία κουβέντα για την σεξουαλική επαφή και την ερωτική έλξη . Του μιλάμε ανοιχτά χωρίς ντροπή και ακούμε και τη δική του άποψη. Λογικά έχουμε ξαναγγίξει τα θέματα αυτά από τότε που ήταν πιο μικρό αλλά αν όχι, τώρα είναι μία καλή ευκαιρία να τα συζητήσουμε.
Μπορούμε ακόμα να προσεγγίσουμε το θέμα της αντισύλληψης, πολύ διακριτικά και εννοείται χωρίς να του γεμίσουμε τις τσέπες με προφυλακτικά!!!
Μιλάμε για την συναίνεση. Στο πρώτο ραντεβού ίσως να νοιώσει την ανάγκη να κρατήσει τα χέρια του άλλου ή να του δώσει ένα φιλί, όμως αυτό πρέπει να το θέλουν και οι δύο πλευρές. Χρειάζεται να ξέρει να ξεχωρίζει τα σημάδια στη συμπεριφορά του άλλου που δείχνουν ότι αισθάνεται άβολα. Επίσης θα πρέπει και αν το ίδιο αισθάνεται άβολα να έχει τη δύναμη να πει όχι.
Και αφού τελειώσουμε με τις μεγάλες συζητήσεις περνάμε στις λεπτομέρειες οι οποίες είναι εξίσου σημαντικές: πού θα πάει, τι θα κάνει, πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί του, πότε θα γυρίσει, κλπ. Καλό θα ήταν επίσης αν μπορούμε να συναντήσουμε έστω και για λίγο το άτομο με το οποίο θα βγει. Πρέπει να ξέρουμε κι εμείς οι γονείς για να έχουμε κάπως ήρεμο το κεφαλάκι μας!
Και μετά από όλα αυτά, το φιλάμε σταυρωτά, του λέμε να περάσει όμορφα και καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι να γυρίσει και να βεβαιωθούμε ότι όλα πήγαν ρολόι!!! Και δεν ξεχνάμε ότι κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε δεδομένων των συνθηκών. Άλλωστε τέλειοι γονείς δεν υπάρχουν!
Γράφει η Χριστίνα Βούλαλη
