«Να περνάτε χρόνο με τα παιδιά σας», «Να λειτουργείτε σε αυτά ως παράδειγμα». Θεωρητικά , όλοι θα έχετε ακούσει φράσεις όπως τις παραπάνω. Ο χρόνος που περνάμε με τα παιδιά μας θα πρέπει να είναι ουσιαστικός και αδιάλειπτος. Ποτέ ο χρόνος που περνάμε μαζί τους δεν είναι χαμένος, εφόσον σπαταληθεί ορθά για τα παιδιά.
Τι γίνεται όμως με τις περιπτώσεις – οι οποίες στη σύγχρονη εποχή αποτελούν τη πλειοψηφία- και απαρτίζονται από γονείς που τρέχουν συνεχώς να προλάβουν αυστηρά χρονοδιαγράμματα στο όνομα μιας σωστής διαπαιδαγώγησης ή μιας καλής και επαρκούς εκπαίδευσης; Τότε, ο χρόνος που έχουμε με τα παιδιά μας μειώνεται, ο ουσιαστικός χρόνος όμως είναι στο χέρι μας.
Σκεφτείτε μια κουρασμένη εργαζόμενη μητέρα που έχει στη διάθεσή της αλλά και στου παιδιού -μέχρι να έρθει η ώρα του για ύπνο- περίπου 2 ώρες. Εδώ να τονίσω ότι αναφέρομαι σε παιδιά προσχολικής κυρίως ηλικίας. Ας δώσουμε κάποιες παροτρύνσεις λοιπόν όπως τις ονομάζω εγώ, και όχι αυστηρούς κανόνες τους οποίους ποτέ δεν ενστερνίζομαι, όταν πρόκειται για συναισθήματα και γονεϊκούς δεσμούς.
Χρησιμοποίησε το παιχνίδι για να ρωτήσεις πράγματα στο παιδί και να μάθεις τι το απασχολεί, πώς πέρασε τη μέρα του. Η παιγνιδοθεραπεία αποτελεί το ισχυρότερο μέσο ακόμη και ψυχοθεραπείας στα παιδιά.
Κάνε ερωτήσεις ανοικτού τύπου. Για παράδειγμα: «Τι παιχνίδια παίξατε σήμερα;». Οι ερωτήσεις τέτοιου τύπου προάγουν την επικοινωνία. Αντίθετα οι ερωτήσεις κλειστού τύπου (απάντηση με «ναι» ή «όχι») δεν έχουν αυτή τη δύναμη.
Καθώς κατακτά μια δεξιότητα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ή καταφέρνει κάτι (τοποθέτηση κουτιών σαν πύργο) επιβραβεύστε αυτή καθαυτή την επίτευξη και όχι γενικά και αόριστα να αναφωνείτε «μπράβο». Το παιδί κατανοεί πολλά περισσότερα από όσα νομίζετε και σίγουρα αντιλαμβάνεται την έλλειψη προσοχής, αν υπάρχει, από μέρους σας.
Όσον αφορά το μεγάλο θέμα των συναισθημάτων, αυτά αποτελούν σημαντική κατάκτηση καθώς μεγαλώνει το παιδί. Μπορείτε εύκολα σε κάποιον πίνακα ή ακόμα και σε ένα χαρτί να ζωγραφίσετε ένα λυπημένο και ένα χαρούμενο αρχικά πρόσωπο και να τα περιγράψετε χρησιμοποιώντας μια ιστορία. Εδώ, θέλω να αναφέρω ότι η μεταβολή στο συναίσθημα – όχι πάντα αναλόγως της περίστασης- είναι μια φυσιολογική αντίδραση και αυτό ελπίζω να ανακουφίσει πολλούς γονείς που αναρωτιούνται «μα γιατί κλαίει το παιδί μου; Τι έπαθε;». Το παιδί εκφράζει τα συναισθήματά του όταν βρίσκεται με άτομα με τα οποία νιώθει ασφάλεια.
Άλλη μια σημαντική κατάκτηση αποτελούν οι κοινωνικές συναναστροφές. Μια κατά τη γνώμη μου καλή πρακτική που εφαρμόζεται σε μορφή παιχνιδιού θα μπορούσε να αποτελέσει για παράδειγμα η επίσκεψη στο φούρνο της γειτονιάς. Ας γίνω πιο αναλυτική: « Ας παίξουμε φούρνο που πουλάει ψωμάκια. Όταν μπαίνουμε στο φούρνο τι λέμε; Καλημέρα. Μετά; Θέλεις να αποφασίσουμε τι θα αγοράσουμε; Τώρα θα πρέπει να πληρώσουμε, κοκ.».
Επ΄ ουδενί δε συστήνεται η χρήση κινητού τηλεφώνου κατά τις ώρες απασχόλησης με το παιδί και πιστέψτε με είναι τόσο συναρπαστικό το παιχνίδι με τα παιδιά μας και πηγή γνώσης και για αυτά αλλά και για εμάς.
Γράφει η Κατερίνα Βεκηδημητριάδου
Απόφοιτος Τμήματος Ψυχολογίας ΑΠΘ με κατεύθυνση την κλινική ψυχολογία
Msc στο Healthcare Management
Blog psychology-masterclass.blogspot
Instagram @Katerina Vekidimitriadou
Instagram @psychology_masterclass