Και ναι! Επιτέλους το ζευγάρι απέκτησε το πρώτο του παιδί και αντίστοιχα, οι γονείς των δύο συντρόφων το πρώτο τους εγγονάκι! Δάκρυα χαράς και συγκίνησης πλημμυρίζουν τα μάτια όλων!
Οι μήνες περνούν και σιγά-σιγά το ζευγάρι αποφασίζει να διοργανώσει την βάφτιση του μωρού τους. Και να τα προσκλητήρια, τα γλυκά, οι μπομπονιέρες, τα διακοσμητικά κτλπ..Όλα έτοιμα και τακτοποιημένα για την βάφτιση! Ή μήπως όχι; Το όνομα; Αυτό είναι έτοιμο άραγε; Και η ερώτηση αυτή, αποτελεί και την αφορμή για την συζήτηση ενός θέματος που, ίσως, απασχολεί ιδιαίτερα τόσο την νέα γενιά όσο και την παλαιότερη.
Αν ανατρέξουμε λίγο στο παρελθόν, πιθανότατα ως παιδιά να έχουμε ακούσει συζητήσεις μεταξύ γονέων, φίλων, και λοιπών συγγενών σχετικά με το ποιο όνομα θα δοθεί σε ένα παιδί που πρόκειται να βαφτιστεί. Ίσως λοιπόν πολλοί από εσάς να έχετε ακούσει φράσεις (οι οποίες διαιωνίζονται μέχρι και σήμερα) όπως: « Το όνομα του παππού του θα πάρει το παιδί!», εάν είναι αγόρι, ή « Το όνομα της γιαγιάς της θα δώσουνε στην μικρή τους!», εάν είναι κορίτσι.
Ποιοι οι λόγοι όμως, που οδηγούν ένα ζευγάρι στην επιλογή ενός συγγενικού ονόματος για το παιδί τους;
Κατόπιν προσωπικής έρευνας, η 1η συνηθέστερη απάντηση που δίνεται από τα νέα ζευγάρια είναι: « Μας έχει βοηθήσει τόσο πολύ με το μωρό ο-η πεθερός-ά μου ή ο-η πατέρας-μητέρα μου και σκεφτήκαμε να τον-την ευχαριστήσουμε με αυτόν τον τρόπο.»
Ως 2η συνηθέστερη απάντηση δίνεται: « Ε… έτσι γίνεται συνήθως και εντάξει δεν μας πειράζει..»
Έπειτα, ως 3η συνηθέστερη απάντηση δίνεται: « Πιστεύουμε ότι οι γονείς-πεθερικά θα στεναχωρηθούν εάν δεν δώσουμε κάποιο από τα ονόματά τους.»
Τέλος, ως 4η συνηθέστερη απάντηση δίνεται: «Ξέρουμε ότι αν δεν δώσουμε στο παιδί το όνομα από τους γονείς-πεθερικά θα γίνει ο κακός χαμός! Ντρέπονται για το τι θα πει το χωριό-η γειτονιά και γενικότερα ο κόσμος! Και δεν έχουμε το κουράγιο να μπλέκουμε σε φασαρίες και ούτε να στεναχωρηθεί ο σύντροφός μου!»
Σίγουρα και οι 4 απαντήσεις εκφράζουν τις αντιλήψεις και την ψυχοσύνθεση του κάθε ζευγαριού.
Ίσως όμως, αυτό που έχει σημασία είναι, να αντιληφθούμε και να αποδεχτούμε ότι, καλώς ή κακώς, το κάθε παιδί ανήκει αποκλειστικά στους γονείς του και μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν για το όνομα του μωρού τους, σύμφωνα πάντα με τα δικά τους λογικά κριτήρια ή συναισθήματα.
Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί ότι, ορισμένες εξωτερικές πιέσεις ενδεχομένως να επηρεάσουν αρνητικά το ζευγάρι με αποτέλεσμα το ίδιο, να έρχεται σε συναισθηματικό δίλλημα σχετικά με το ποια απόφαση να πάρει. Μία κατάσταση η οποία είναι πολύ πιθανό, να φέρει ακόμη και συγκρούσεις ανάμεσα τόσο στο ίδιο το ζευγάρι όσο και στον οικογενειακό-συγγενικό περίγυρο.
Τέλος, θα μπορούσε να υποστηριχθεί η άποψη ότι, τόσο ο σεβασμός όσο και η αγάπη εκ μέρους των 2 συντρόφων προς τους γονείς του καθενός ξεχωριστά, δεν εκδηλώνονται αποκλειστικά διαμέσου μόνο τέτοιων κινήσεων αλλά εν τέλει, αποδεικνύονται, μέσω των πράξεων τους προς αυτούς, στην καθημερινή ζωή.
Γράφει η Νικολέτα Πασχάλη
Και μην ξεχνάτε:
Ακολουθήστε το Familives σε Facebook, Instagram, & Twitter , για να μη χάνετε κανένα post!