ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ !
ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΝΕΦΙΚΤΟ Ή ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΏΝΤΑΣ ΤΟ ΕΦΙΚΤΟ;
Γυρίζοντας μια μέρα από την παιδική χαρά με την κόρη μου, βλέπω μπροστά σε μια αποθήκη σκηνές βγαλμένες από το πιο όμορφο παραμύθι. Πλήθος κόσμου να προσκομίζει τσάντες με τρόφιμα, άνθρωποι να φορτώνουν σε αυτοκίνητα για διανομές, και παιδιά να γελάνε με το πιο όμορφο χαμόγελο του κόσμου στην θέα μιας σοκολάτας ! Εκεί είδα την ΕΛΠΙΔΑ μας για το αύριο. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να μπώ και εγώ σε όλο αυτό!! Βλέπω όμως την τρίχρονη κόρη μου και σκέφτομαι : Που να βρώ χρόνο ? Η Λίτσα Σπανού, ιδρύτρια της οργάνωσης «Προσφέρουμε από Καρδιάς» , μας μιλά για όλο αυτό τον προβληματισμό και μέσα από τις εμπειρίες της και τα βιώματα της μας δίνει μια πλήρη εικόνα για το θέμα.
Ερώτηση 1. Καλησπέρα Λίτσα, μίλησε μας αρχικά για εσένα και την ομάδα σου. Πως δημιουργήθηκε και ποιά η δράση της ;
Η εθελοντική μας ομάδα «Προσφέρουμε από Καρδιάς» γεννήθηκε πριν εφτα (7) χρόνια ακριβώς, με μοναδικό σκοπό να βοηθήσει οικογένειες , μικρά παιδιά που ζούσαν δύσκολα λόγω ανεργίας. Η ομάδα ΔΕΝ δέχεται χρήματα για κανένα λόγο, συγκεντρώνουμε τρόφιμα, χαρτικά, και απορρυπαντικά από τις προσφορές των συνανθρώπων μας και κάθε μήνα προσφέρουμε πακέτα τροφίμων, χαρτικών και απορρυπαντικών στις 146 οικογένειες που στηρίζουμε μηνιαίως.
Ερώτηση 2. Ποια η οικογενειακή σου κατάσταση όταν ξεκίνησες την ομάδα; Ποια η στάση και τα συναισθήματα της οικογένειας ;
Όταν μπήκε ο εθελοντισμός πρώτη φορά στην ζωή μου, ήμουν και είμαι φυσικά σύζυγος, μητέρα και εργαζόμενη με ένα παιδί γύρω στα 12. Προσπαθούσα να τα προλάβω όλα. Η κόρη μου έγινε 15 όταν ξεκίνησα το «Προσφέρουμε από Καρδιάς». Με ένα παιδί στην εφηβεία δεν ήταν και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, το παιδί μου με χρειαζόταν, ναι αλλά τόσο και ίσως περισσότερο με χρειαζόντουσαν τα παιδιά των άπορων οικογενειών. Με τεράστια προσπάθεια και πολλή υπομονή έδειξα στην οικογένεια μου τι προσπαθούμε σαν ομάδα να κάνουμε , το πόσο πολύ παλεύουμε να απαλύνουμε τον πόνο των απόρων οικογενειών που ζούσαν δύσκολα. Πήρε αρκετό χρόνο , όμως πλέον η οικογένεια μου είναι εκείνοι που με στηρίζουν όσο κανείς , γιατί έχουν δει το μεγαλείο της προσφοράς και πόσο πολύ ανακουφίσαμε τις οικογένειες που έχασαν τις δουλειές τους.
Ερώτηση 3. Πόσο εύκολα συνδυάζεται μια δράση που έχει ως κύρια απαίτηση τον ελεύθερο χρόνο με την οικογένεια ;
Όλα μπορούν να συνδυαστούν πλέον όταν ο σκοπός είναι κοινός. Κάνουμε πράγματα στην ομάδα μαζί πλέον, κι αυτό είναι κάτι που μας γεμίζει χαρά.
Ερώτηση 4. Ένιωσες ποτέ ως σύζυγος και μητέρα ότι δυσκολεύεσαι να ανταποκριθείς στο έπακρο ;
Ναι. Είναι κάτι που το αισθάνεσαι καθημερινά ακόμη και τόσα χρόνια μετά, άσχετα αν προσπαθείς να τα προλάβεις όλα. Πρώτα πρέπει να είσαι καλά στην δική σου οικογένεια για να μπορέσεις να βοηθήσεις και άλλους ανθρώπους.Και ευτυχώς τα καταφέρνουμε πάντα μετά από ατέλειωτες συζητήσεις.
Ερώτηση 5. Είχες παραπονάκια ή ακόμη και ζήλεια από την κόρη σου;
Ας μην ξεχνάμε πως τα παιδιά , σε όποια ηλικία και αν είναι θέλουν την μαμά τους αποκλειστικά για τον εαυτό τους. Οπότε ναι πάντα υπήρχαν παραπονάκια και ζήλιες, στερούμαστε πολλές φορές χρόνο από τα δικά μας παιδιά, για να προσφέρουμε στα παιδιά των οικογενειών που στηρίζουμε.
Ερώτηση 6.Ποιες αξίες θεμελιώθηκαν στην ανάπτυξη των παιδιών σου ΄χαρη στην δράση σου;
Μαθαίνουν τη αξία της προσφοράς, το μεγαλείο της αλληλεγγύης. Μαθαίνουν να εκτιμούν αυτά που έχουν, να μοιράζονται, να βοηθούν τον αδύναμο. Ο Εθελοντισμός και η προσφορά είναι ο σπόρος που φυτεύουμε στις καρδιές των παιδιών για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.
Ερώτηση 7. Πόσο εύκολο είναι να βλέπεις καθημερινά οικογένειες πληγωμένες και εσύ να πρέπει να είσαι μια χαρούμενη μαμά;
Είναι αδύνατον να είσαι χαρούμενη μαμά , όταν κουβαλάς τόσο μεγάλο φορτίο στις πλάτες σου, τον πόνο των οικογενειών που στηρίζουμε, τον κουβαλάμε πάντα μαζί μας, δεν ξεχνάμε τις οικογένειες αυτές , όταν φεύγουμε από την ομάδα.
Ερώτηση 8.Υπήρχαν στιγμές που λύγισες; Είπες «Τα παρατάω!»; Ποια η στάση της οικογένειας;
Ναι. Υπήρξαν 1-2 στιγμές που το είπα. Άνθρωπος είσαι και λυγίζεις. Πριν οχτώ (8) μήνες περίπου, που έχασα τον πατέρα μου στα ξαφνικά , είπα θα τα παρατήσω, μιας και δεν μπορούσα να βοηθήσω τον εαυτό μου, να απαλύνει ο δικός μου πόνος, πως θα βοηθούσα να απαλύνω τον πόνο των άλλων ;Εκεί μου στάθηκε πολύ η οικογένεια μου θυμίζοντας μου πόσο περήφανος ήταν ο πατέρας μου για ότι κάναμε στην ομάδα, αλλά κυρίως μου θύμισαν τα παιδιά που ζουν δύσκολα. Οπότε όλα μπήκαν ξανά στην σειρά τους, και εμείς παλεύουμε με περισσότερο πείσμα.
Ερώτηση 9.Ποια , κατά την γνώμη σου είναι η θέση του εθελοντισμού στην σημερινή κοινωνία; Θεωρείς ότι υπάρχει ακόμη κίνητρο να αφιερώσει κανείς τόσο χρόνο όταν η ίδια κοινωνία έχει χάσει βασικές σταθερές ;
Ο εθελοντισμός και η προσφορά υπήρχε και θα υπάρχει πάντα στις ζωές μας. Πολλοί άνθρωποι θέλουν να ασχοληθούν με τον εθελοντισμό αλλά δεν ξέρουν τον τρόπο, ευτυχώς όμως στις μέρες μας υπάρχουν τα κοινωνικά δίκτυα που μπορούν να τους βοηθήσουν με όποιο κομμάτι του εθελοντισμού θέλουν να ασχοληθούν. Δεν είναι απλά μια ιδέα , είναι στάση ΖΩΗΣ.
Ερώτηση 10. Δώσε μας το δικό σου μήνυμα σε κάθε γυναίκα που διαβάζει αυτήν την στιγμή και σκέφτεται : Μα πως τα καταφέρνει !!!
Όταν υπάρχει ένας στόχος , και αυτό που θέλεις πραγματικά είναι να προσφέρεις από καρδιάς, άσχετα αν το κάνεις για την δική σου οικογένεια, ή για τους ανθρώπους που στηρίζουμε σαν εθελοντική ομάδα, τότε η δύναμη βγαίνει από μέσα σου και όλα τα αδύνατα γίνονται πλέον δυνατά! Η προσφορά προς τους άλλους είναι αυτό που σου δίνει την δύναμη να ξεκινάς κάθε μέρα με χαμόγελο !!!
Γράφει η Σταυρούλα Τσίβου
Ονομάζομαι Σταυρούλα Τσίβου και είμαι σύζυγος και μητέρα ενός πανέμορφου κοριτσιού! Η μεγάλη μου αγάπη είναι η δημοσιογραφία! Λατρεύω να γνωρίζω καινούριους ανθρώπους και να ακούω καινούργιες ιδέες! Στον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με τον εθελοντισμό! Μπορείτε να με βρείτε: Facebook: Σταυρούλα Τσίβου
