Το παραμύθι «Τσίπι ο Ξεχωριστός», τραβάει αμέσως το βλέμμα σου με το
εντυπωσιακό εξώφυλλο. Εξώφυλλο σκληρό και έκδοση στιβαρή και πλούσια.
Η εικονογράφηση είναι μαγική και ιδιαίτερη, ενώ η ιστορία του μικρού Τσίπι συγκινεί
και δίνει μαθήματα.
Κανείς δεν υπάρχει που να μην χρησιμεύει κάπου, κανείς που να πρέπει να μείνει
στο περιθώριο.
Όλοι έχουμε δυνατότητες και δυνάμεις και σε αυτό το παραμύθι βλέπουμε πως ακόμη κι
όσες κρύβονται καλά, κκάποια στιγμή βγαίνουν στην επιφάνεια.
Ο μικρός Τσίπι είναι ένα γλυκό τερατάκι που συντροφεύει τον Τάκη στο σχολείο.
Όλοι οι μαθητές έχουν ένα τερατάκι με μαγικές δυνάμεις. Όμως, ο γλυκός Τσίπι, παρ’ όλο
που δείχνει πολύ εντυπωσιακός δεν φαίνεται να διαθέτει καμία υπερδύναμη και ο Τάκης
απογοητεύεται!
Είναι όμως τα πράγματα έτσι ή τα φαινόμενα απατούν;
Θα κάνει την έκπληξη ο γλυκούλης Τσίπι;
Η συνέχεια στις μαγικές σελίδες του βιβλίου, από τις οποίες δεν λείπει και το
χιούμορ αλλά και τα πολύτιμα διδακτικά μαθήματα. Γιατί ένα παραμύθι μπορεί μέσα από
την ιστορία του ν’ αλλάξει την οπτική μας γωνία και να μας μάθει κάτι ακόμη!
***Στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν μαγικά μαθήματα ζωγραφικής! Ο συγγραφέας και
εικονογράφος, ο οποίος είναι δάσκαλος ζωγραφικής έχει ετοιμάσει μερικές ζωγραφιές βήμα
βήμα για να κάνετε εκπληκτικά πράγματα!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Σε ένα σχολείο διαφορετικό από όλα τα άλλα το κουδούνι χτυπάει δυνατά! Οι μαθητές,
εκτός από τσάντες, έχουν πλάι τους και από ένα γλυκύτατο τερατάκι με δυνάμεις μαγικές
που τους βοηθάει σε ό,τι χρειαστούν.
Όμως, το τερατάκι του Τάκη, ο νερόδρακος Τσίπι, έχει μια δύναμη που φαίνεται να μη
χρησιμεύει πουθενά. Μέχρι που κάποια στιγμή… Μία ιστορία που μιλάει για το αλλιώτικα
διαφορετικό, που είναι, όμως, το ίδιο όμορφο και σημαντικό.
Λίγα Λόγια για τον συγγραφέα (έχει κάνει και την εικονογράφηση)
Με λένε Τάσο Βελβέ και κάνω την καλύτερη δουλειά του κόσμου! Όχι, δεν είμαι ηθοποιός,
ούτε αστροναύτης. Είμαι δάσκαλος ζωγραφικής σε δημοτικά σχολεία. Ξέρετε, ήταν κάτι
που το ονειρευόμουν από μικρός, τότε που ο καλύτερός μας φίλος ήταν η ξεγνοιασιά και
όχι η οθόνη, τότε που μαστορεύαμε ξύλινα σπιτάκια πάνω στα δέντρα, τότε που δεν
αφήναμε βιβλίο χωρίς ζωγραφιά και φιλόσοφο δίχως… μουστάκι! Κάποιοι λένε ότι η
φαντασία έκανε χώρο πια για την πραγματικότητα του ενήλικα. Ας γελάσω. ΧΟ, ΧΟ, ΧΟ!
Τώρα μάλιστα είναι που έχουμε ανάγκη τη φαντασία αυτή περισσότερο από ποτέ και η
τέχνη, φίλοι μου, είναι το μαγικό εισιτήριο που θα μας ταξιδέψει σε κόσμους μακρινούς και
ξεχασμένους! Τι περιμένετε λοιπόν; Αφήστε τα άγχη και τις υποχρεώσεις για λίγο, πιάστε
ένα μολύβι, ανοίξτε ένα βιβλίο και μπείτε στο ιπτάμενο καράβι μας, παρέα με τους μικρούς
σας φίλους. Κανείς δεν είπε ότι το ταξίδι θα είναι εύκολο! Θα συναντήσουμε
βαλσαμοτέρατα και ξωτικά, μπαμπούλες και μάγους, νεροβιολέτες και χορταρογένηδες,
αλλά στο τέλος σίγουρα θα έχουμε ζήσει μια περιπέτεια που δε θα βαρεθούμε να
διηγούμαστε ποτέ…
Γράφει η Δήμητρα Αναστασοπούλου Ζαχαράκη
