ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΤΟ ΓΟΝΕΟΤΡΟΦΕΙΟ.


Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο περιοδικό μας τον πολυτάλαντο Χρήστο Δασκαλάκη σε μία συνέντευξη εφ όλης της ύλης, με αφορμή το βιβλίο του "Το Γονεοτροφείο". Είναι συγγραφέας παιδικών βιβλίων (μεταξύ άλλων και του επιτυχημένου  "Η Χιονονιφάδα που Αγάπησε το Καλοκαίρι" το οποίο έγινε και θεατρική παράσταση), γράφει ποίηση, αρθρογραφεί και τραγουδάει. Ας τον γνωρίσουμε καλύτερα:


  1.  Στο «Γονεοτροφείο» φιλοξενούνται υποψήφιοι γονείς που περιμένουν να τους επιλέξει κάποιo παιδί και να τους πάρει μαζί του. Πώς γεννήθηκε αυτή η ιδέα αντιστροφής των ρόλων;

Όλη η ιδέα νομίζω ήρθε ένα βράδυ που ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου και σκεφτόμουν γεγονότα της ανήλικης ζωής μου.  Εμπειρίες προσωπικές που δημιούργησαν ξανά αναπάντητα ερωτηματικά. Επειδή έτυχε να μεγαλώσω με δύο οικογένειες, πάντα υπάρχει στο μυαλό μου το ποια θα διάλεγα αν ήταν στο δικό μου χέρι. Και κάπου εκεί, ανάμεσα στους προβληματισμούς και τις διαπιστώσεις  της ζωής μου, προέκυψε αυτή η ιδέα της αντιστροφής ρόλων. Γράφτηκε έτσι το Γονεοτροφείο, ένα παραμύθι που ήθελα να υπενθυμίζει στους γονείς τι μοναδικό δώρο έχουν στη ζωή  τους και να τονίζει στα παιδιά την σπουδαιότητα του να μεγαλώνουν με τόσο ξεχωριστούς ανθρώπους δίπλα τους.

 

2.       Στην εικονογράφηση κυριαρχούν κάποια γράμματα όπως το Α, το Φ και το ανάποδο «π» πάνω στο κεφάλι του παιδιού. Τι σημαίνουν αυτά τα γράμματα και πώς συνδέονται με την ιστορία του βιβλίου;

Σε μια πρώτη ανάγνωση τα Α και τα Φ είναι τα αρχικά των ονομάτων των υποψηφίων γονέων. Σε μια δεύτερη ανάγνωση τα Α είναι τα αρχικά των λέξεων Αγάπη, Αγκαλιά, Ασφάλεια, Αποδοχή για τα οποία μιλάει η ιστορία και τα οποία όλοι μας έχουμε τόσο ανάγκη. Τα Φ είναι οι Φόβοι, οι Φωνές, η Φασαρία που συχνά εισβάλουν στη ζωή μας και μας παρασύρουν. Όσον αφορά το πρωταγωνιστικό «π», αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό του εικονογράφου μας, του δύο φορές βραβευμένου με Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης, Βασίλη Παπατσαρούχα. Παράλληλα είναι το αρχικό γράμμα από το όνομα του πρωταγωνιστή της ιστορίας, του Παύλου, και σε μια δεύτερη ανάγνωση συμβολίζει τον αριθμό 3,14 , μια μαθηματική σταθερά, που μας θυμίζει πως, χωρίς μια οικογένεια  να μας αγαπάει για όσα είμαστε, δεν θα νιώσουμε ποτέ ολοκληρωμένοι.






3.      Τι νομίζετε ότι έγινε με τους ήρωες μετά το τέλος του βιβλίου; Συνέχισαν να ζουν ευτυχισμένοι;

Φυσικά! Όταν ξεκινάς με τα δύσκολα και με υπομονή προσπαθείς και διεκδικείς  κάτι όμορφο στη ζωή σου, τότε το τέλος δεν μπορεί παρά να είναι φωτεινό και αισιόδοξο. Στους ήρωες του Γονεορτοφείου φαντάστηκα τον κάθε έναν από εμάς, τον κάθε απλό άνθρωπο που προσπαθεί και αξίζει να έχει ένα όμορφο τέλος. Για αυτό και το συγκεκριμένο παραμύθι έχει κάτι να πει και σε όλους εμάς τους ενήλικες που δεν χάσαμε το παιδί από μέσα μας.

 

4.       Πιστεύετε ότι οι γονείς σήμερα χρειάζεται να περάσουν από εκπαίδευση πριν αποκτήσουν παιδί, όπως οι γονείς στο «Γονεοτροφείο»;

 

Εγώ σίγουρα δεν είμαι άξιος να εκφέρω γνώμη για όλους τους γονείς, αλλά σίγουρα για τους γονείς που εγώ έχω στο μυαλό μου, τότε ναι, θα ήταν πολύ χρήσιμο. Αυτήν σας τη σκέψη την άκουσα από πολλούς εκπαιδευτικούς. Το πιο όμορφο που ειπώθηκε για το Γονεοτροφείο ήταν από μία κυρία που είπε: «αυτό το παραμύθι θα έπρεπε να διδάσκεται και να μοιράζεται στα σχολεία έτσι ώστε να μπει σε όλα τα σπίτια». Ελπίζω αυτό τα λέει όλα…

5.       Τι νομίζετε ότι χρειάζονται περισσότερο τα παιδιά; Πώς θα προσπαθούσατε να μεγαλώσετε το δικό σας παιδί;

Δεν είμαι γονιός, οπότε δεν μπορώ να σας απαντήσω με αυτή την ιδιότητα. Έχω όμως υπάρξει παιδί και έχω συναντήσει χιλιάδες παιδιά στις επισκέψεις μου στα σχολεία. Αυτό που ξέρω είναι ότι η αποδοχή και η ασφάλεια είναι βασικά συστατικά μέσα στην οικογένεια. Με συγκινεί όταν βλέπω γονείς να προσπαθούν ουσιαστικά και αθόρυβα. Σε σημείο που «ζηλεύω» που δεν μπορώ να είμαι δικό τους παιδί και να γευτώ όλη αυτή την αγάπη.





6.       Κάποια παιδιά μπορούν  να γίνουν πολύ σκληρά, ιδιαίτερα με συνομήλικους τους που ξεχωρίζουν είτε γιατί έχουν παραπάνω κιλά, είτε γιατί μιλούν ή φέρονται διαφορετικά… Μπορούν οι ενήλικες να κάνουν κάτι γι’ αυτό;

Μα τα παιδιά που συμπεριφέρονται έτσι είναι γιατί δεν είχαν ποτέ σωστή κατεύθυνση και σωστές βάσεις από τους γονείς τους. Τα παιδιά αντιγράφουν συμπεριφορές. Ξέρω πολλά παιδιά που έχουν γονείς που συζητούν μαζί τους τα πάντα και βλέπεις ότι αυτά τα παιδιά είναι έτοιμα να αγκαλιάσουν οτιδήποτε φαντάζει διαφορετικό στα μάτια των υπολοίπων. Διάλογος λοιπόν. Διάλογος και σεβασμός είναι το κλειδί.

7.       Γράφετε ποίηση, παιδικά βιβλία, αρθρογραφείτε, ασχολείστε με το θέατρο και το τραγούδι. Σας έχει κερδίσει κάποιο είδος περισσότερο από τα υπόλοιπα;

Αναλόγως τη στιγμή και την ομάδα που θα έχω δίπλα μου. Όλα αυτά τα κάνω μόνο στον ελεύθερο χρόνο μου και μόνο για την ψυχή μου. Οποιοδήποτε χρηματικό ποσό λαμβάνω από τα δικαιώματα δεν τα κρατάω για εμένα. Επομένως θέλω να μπορώ να το απολαύσω στο έπακρο και να το χαρώ με την «αθωότητα» που του αξίζει. ‘Όταν λοιπόν έχω μια πρόταση και μου αρέσει η ομάδα και το όραμά της, είμαι μέσα! Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι. Μου έχει ζητηθεί από καιρό να γράψω ξανά κάτι για το θέατρο, αλλά η εποχή είναι πολύ ρευστή για να αφοσιωθώ σε αυτό. Το τελευταίο μου θεατρικό έργο «Η τελευταία Ιουλιέτα» κατέβηκε στα μισά της διαδρομής λόγω της πανδημίας και αυτό με φόβισε αρκετά. Θα τολμούσα όμως να κάνω τη διασκευή του Γονεοτροφείου για το θέατρο γιατί έχω ένα ιδιαίτερο δέσιμο σε οτιδήποτε αφορά τα παιδιά.  

8.       Ποιο είναι το αγαπημένο σας παιδικό βιβλίο;

Με συγκινούν απίστευτα οι αξίες και τα νοήματα πίσω από την «Πεντάμορφη και το Τέρας». Προσωπικά, πιστεύω ότι αυτό είναι το παραμύθι που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία. Θα είχαμε μάθει έτσι να αγκαλιάζουμε πιο ευκολά οτιδήποτε δεν μας μοιάζει και να σεβόμαστε οτιδήποτε οι άλλοι θεωρούν διαφορετικό.

9.      Ο αγαπημένος συγγραφέας;

Αυτή την περίοδο θα ονομάσω την φίλη μου Stella Dreis που είναι ένας απίστευτος άνθρωπος και που το βιβλίο της «Η Ευτυχία είναι ένα καρπούζι πάνω στο κεφάλι» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα στις οποίες ανήκω και εγώ.

10   Διαβάζετε τις κριτικές της δουλειάς σας; Πώς αντιμετωπίζετε τις καλές αλλά και τις άσχημες κριτικές;

Όταν μου τις στέλνουν οι εκδόσεις μου, ναι, φυσικά και τις διαβάζω. Και για την ώρα, ό,τι έχω διαβάσει με έχει κάνει να νιώσω δικαιωμένος για την προσπάθεια. Ειδικά με το «Γονεοτροφείο», που είναι ένα άκρως καλλιτεχνικό αισθητικά βιβλίο που απευθύνεται τόσο σε παιδιά όσο και ενήλικες, όσα έχω διαβάσει με έχουν συγκινήσει βαθύτατα. Στο τέλος της ημέρας όμως ο μεγαλύτερος κριτής για εμένα είναι ο αναγνώστης. Είναι οι άνθρωποι που αγοράζουν ένα βιβλίο μου, που με βάζουν στο σπίτι τους και μου δίνουν το ελεύθερο να συνεχίσω να δημιουργώ, να υπάρχω και να ονειρεύομαι. Αυτοί οι άνθρωποι είναι η δύναμή μου!

 

Ακούστε το τραγούδι "Τι να΄ναι αυτό" που συνοδεύει το βιβλίο:

https://www.youtube.com/watch?v=4ZpJuXTVpsE

 

Γράφει η Χριστίνα Βούλαλη από το Τα παιδάκια μας 

 ________________________________________________________________________________________________

Πολυταξιδευμένη εκπαιδευτικός με εξειδίκευση στις ξένες γλώσσες και τη διδασκαλία τους, μαμά και blogger. Θέματα που την ενδιαφέρουν; Η θετική διαπαιδαγώγηση, οι εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης και ό,τι έχει να κάνει με το παιδί. Της αρέσει η καλή μουσική, τα ενδιαφέροντα βιβλία και τα όμορφα ταξίδια!



Και μην ξεχνάτε: 

Ακολουθήστε το Familives σε FacebookInstagram & Twitter, για να μη χάνετε κανένα post!